Σε ρυθμούς Χριστουγέννων!..... Ποίηση

 

Χριστούγεννα 2000- Η Φάτνη στο Πολύρραχο

Αλ. Παπαδιαμάντης: «Εάν το Πάσχα είναι η λαμπροτάτη του Χριστιανισμού εορτή, τα Χριστούγεννα βεβαίως είναι η συγκινητικωτάτη»!…

Κωστής Παλαμάς: “Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,/ και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή,/ βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός./ Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός…

Είδωλα, δαίμονες, ξωθιές, φαντάσματα, στοιχειά,/ της νύχτας μέσα μου ο λαός κυλιέται και κουνιέται,/ και μέσα στη χιλιόδιπλη καρδιά μου μια σπηλιά,/ κι ένας Χριστός γεννιέται.”  («Χριστούγεννα», 1928)…

Γιάννης Ρίτσος:«…Κάνε, καλέ θεούλη νάχουν όλα τα παιδάκια/ ένα ποταμάκι γάλα, μπόλικα αστεράκια, μπόλικα τραγούδια./Κάνε, καλέ θεούλη νάναι όλοι καλά/ έτσι που και μεις να μη ντρεπόμαστε για τη χαρά μας/…Άλλη χαρά δεν είναι πιο μεγάλη απ’ τη χαρά που δίνεις, κοριτσάκι./ Να το θυμάσαι, κοριτσάκι»!..

 

Μπέρλοντ ΜΠΡΕΧΤ: «Φτάνουν Χριστούγεννα»:“Φτάνουν Χριστούγεννα λοιπόν! Παραμονή/κι εμείς σαν όλους ετοιμάσαμε γιορτή./ Μα δεν είν’ άνετα σαν φάτνη εδώ μέσα:/ Μπαίνει το κρύο από παντού, δεν έχει μπέσα./ Χριστούλη, κόπιασε, γεννήσου αν θες, μα κοίτα:/ Σου στρώσαμε, δεν έχει τζάκι όμως και πίττα./ Τρέμουμε κι όλοι αγκαλιαζόμαστε σφιχτά/σαν τους πρωτόγονους σε σκοτεινή σπηλιά./ Το χιόνι πέφτει στο κορμί μας, το παγώνει·/το χιόνι εισβάλει στην καλύβα και σαρώνει./ Κόπιασε, χιόνι, μπες, θα βρεις φίλους εδώ:/ Κι εμάς μας έδιωξαν από τον ουρανό./Κρασί ζεσταίνουμε, παλιό και δυνατό·/ κάνει καλό με τέτοιον άγριο καιρό./ Ζεστό κρασί, ξύλα στην πόρτα καρφωμένα./Έξω, ουρλιάζουνε αγρίμια θυμωμένα./ Κοπιάστε, αγρίμια, να κρυφτείτε απ’ το χιονιά:/ Ούτε τ’ αγρίμια έχουνε ζεστή φωλιά./ Θα ρίξουμε τα πανωφόρια στη φωτιά,/να γίνει η φλόγα της για λίγο πυρκαγιά,/να ζεσταθούμε ενώ θα καίγεται η στέγη,/να ζούμε όταν το σκοτάδι πια θα φεύγει./ Κόπιασε, άνεμε–εκεί έξω πως αντέχεις;/ Κι εσύ κουράστηκες, κι εσύ σπίτι δεν έχεις.”..

Οδυσσέας Ελύτης: “…Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος/ να ‘ν’ ήμερος να ‘ναι άκακος/ λίγο φαΐ, λίγο κρασί/ Χριστούγεννα κι Ανάσταση.”…

Από Γιώργο Δαλαγιώργο