Παράγοντες κοινωνικοί - Αναδημοσίευση από το «ΔΥΤΙΚΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ», τ. 12/ 2017 -

Παράγοντες Κοινωνικοί 

Αναστασίου Ζ. Μπέλλου

ΙΩΑΝΝΗΣ π. Δημ. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

Συνταξιούχος Γραμματεύς Ι. Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης

ΣΤΗΝ κοινωνία μας πέρασαν, έδρασαν και ζουν ακόμα πρόσωπα, που με την ευδόκιμον υπηρεσίαν προς αυτήν μπήκαν στη χορεία των συνανθρώπων μας, οι οποίοι σημάδεψαν την ιστορική μας πορεία, γιατί τιμήσαντες το αξίωμα-θέση τους, προορισμό και γενικώς θέσαντες τον εαυτό τους στην υπηρεσία του Έθνους, και τον όρκον τους τήρησαν και την κοινωνία διαφύλαξαν, γι’ αυτό και ο κόσμος τους ωνόμασε “ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ”.

ΕΝΑΣ τέτοιος, που ζει ανάμεσά μας, χαρακτηρίζεται και ο κ. Ιωάννης π. Δημ. Δημόπουλος, συντ/χος Γραμματεύς της Ι. Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης, που για μισό αιώνα επωμίστηκε το όλο κοινωνικό-υπηρεσιακό-θεάρεστο έργο αυτής και δικαίως και επαξίως ο κόσμος “παράγοντα κοινωνικό” τον χαρακτηρίζει και επωφελώς αποδώσαντα πολλά.

Ο πρεσβύτης πλέον κ. Ιω. Δημόπουλος γεννήθηκε στο χωριό Πολύρραχος-Ράχοβο-Πολύρραχο Σερβίων το 1927 ως γιος της πολυτέκνου ιερατικής οικογενείας του πρ. Διδασκάλου και Ιερέως (ιερατεύσαντος 1913-63, εφημερεύσαντος στον Άγιο Γεώργιο Πολυρράχου) Οικονόμου Δημητρίου Δημοπούλου (1880 - †1971) και της Αικατερίνης (†1972).

Τελειώνοντας τις Εγκύκλιες Σπουδές και την φοίτηση στην Εμπορική Σχολή Κοζάνης, εισήχθη και έλαβε το πτυχίον της Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής Αθηνών, υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό και από τις αρχές του 1950 μπήκε στην αναζήτηση εργασίας και σταδιοδρομίας, δημιούργησε φροντιστηριακά τμήματα μαθητών στην Κοζάνη, συνεργάστηκε με επιχειρήσεις και την Ιεράν Μητρόπολιν, αφού κάλυψε και το κενό ιδρύοντας ιδιωτικό Γυμνάσιον στην Κοινότητα Βελβεντού.

ΣΤΗΝ Ιερά Μητρόπολη επισήμως διορίστηκε το 1952 και διαδραματίσας ρόλο πρωτεύοντα, ευδοκίμως προαγόμενος συνταξιοδοτήθηκε το 1992 και συνέχισε ως γραμματεύς στο Μητροπολιτικό Συμβούλιο μέχρι τις 31.12.1998.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ πολύτεκνη οικογένεια με την φιλόλογο καθηγήτρια κ. Στέλλα Λεωνίδη Ψαριανού, αδελφή του Μητροπολίτου μας (1958 - †1997) μακαριστού ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, από την Άνδρο.

ΣΥΝΑΠΟΤΕΛΕΣΑΝ ιδίαν οικογένειαν με τον Μητροπολίτη και την μητέρα του Αικατερίνη, τους οποίους και θεαρέστως γηροκόμισαν.

Το ζεύγος Ιωάννη - Στέλλας κατέστη πολύτεκνον φέρνοντας στον κόσμο τα τέκνα: Δημήτριο, Νικόλαο, Παναγιώτη (διαπρέποντες ως Μουσικοί και καθηγητές Μουσικής), τον Λεωνίδη και την Κατερίνα (φιλόλογο), τα οποία και περιτριγυρίζουν-φροντίζουν τους γέροντες γονείς.

Ο κ. Παναγιώτης αναμιγνύεται με τα κοινά και ως Δημοτικός Σύμβουλος και Πρόεδρος Δ.Σ. της Κοβενταρείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης φροντίζει για την αποπεράτωση του κτιρίου αυτής, όπου θα μεταστεγαστεί σε ειδική πτέρυγα η πλούσια Βιβλιοθήκη του Μητροπολίτου ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ.

Αυτό ιδιαιτέρως ικανοποιεί τον κυρ-Γιάννη, βλέποντας τον υιόν του να συνεχίζει παρομοίαν δραστηριότητα.

Ο κ. Ιω. Δημόπουλος από του διορισμού του υπήρξεν ο στυλοβάτης της Ι. Μητροπόλεώς μας, με διακριτό ρόλο και έργο, γνώστης και κάτοχος των ειδικών Νομοθεσιών και θεμάτων Εκκλησιαστικών, υπήρξε όχι μόνον η δεξιά χειρ, αλλά η ψυχή και η ενεργός δύναμις για την όλη συμβουλή στην ανέγερση Ι. Ναών, Ιδρυμάτων (Γκέρτσειον-Τιάλειον-Μπλούρειον) θωρακίζοντας την Ι. Μητρόπολη σε όλα τα περιουσιακά στοιχεία της.

Η όλη επιτυχής εργασία, διοικητική - γραμματειακή προσφορά του, επέτρεψε στον Επίσκοπο ΔΙΟΝΥΣΙΟ ν’ ασχοληθεί με το κυρίως πνευματικό –ποιμαντικό - κηρυκτικό έργο, το βυζαντινό - μουσικό και λειτουργικό έργο και την συγγραφήν τόμων ολοκλήρων, ανακηρυχθείς Επίτιμος Διδάκτωρ στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Δεκέμβριος 1990).

Η ιδιαιτερότητα και ικανότητα του κ. Δημόπουλου φάνηκε - διέλαμψε κατά τον χρόνο της ασθενείας του Μητροπολίτου, θέτοντας σε εφαρμογή τις σωστικές δεικλίδες Διοικήσεως των Ι. Ναών.

Τούτο ιδιαιτέρως εξετιμήθη από τους ειδήμονες και απεκρούστηκαν όλα τα δυσμενή σχόλια, που συνήθως και ακούονται.

Εκτός των πολλών και άλλων προσφορών του (αναδιοργάνωση του Αρχείου της Ι. Μητροπόλεως) το πνεύμα, η εργατικότης του κυρ Γιάννη, η φιλομάθεια και πολυγνωσία του μας έδωσαν πολλά γραπτά και κυριότερον τα μνημειώδη έργα του: α) «Τα παρά τον Αλιάκμονα Εκκλησιαστικά» (Θεσ/νίκη 1994, σελ. 912), που δίδει ανάγλυφο την εκκλησιαστικήν ιστορίαν μας, β) “Το Μοναστήρι Τ’ ΑΓΙΑΝΤΩΝΗ της Σιάπκας” (Κοζάνη 2012), που συμπληρώνει και προηγούμενες εκδόσεις μας, γ) αρθογραφικά.

Το ΔΗΜ χαίρεται παρουσιάζοντας την προσφορά του οικογενειακού φίλου, αγαστώς συνεργαζομένου σε πολλά θέματα, που και τον ανακηρύσσουν σε “Παράγοντα Κοινωνικό”.

Κοζάνη, 15 Αυγούστου 2016
Α.Ζ.Μ.

Από ai-vreS Ιστολόγιο